Serdecznie zapraszamy na spotkanie z Gościem Alchemii teatralnej – Wojciechem Pszoniakiem - 15.10.godz.12.00

Spotkanie poprowadzą „dorośli Alchemicy” – Mariola Mackiewicz i Adam Szmajduch

Wojciech Zygmunt Pszoniak (ur. 2 maja 1942 we Lwowie) – polski aktor teatralny i filmowy, pedagog, pochodzi ze Lwowa, gdzie się urodził i spędził pierwsze dwa lata życia. W 1944 jego rodzina musiała wyjechać z tego miasta.Dorastał w Gliwicach. W młodości grał na skrzypcach i klarnecie, w średniej szkole muzycznej w Bytomiu uczył się gry na oboju, udzielał się też w orkiestrze wojskowej. Występował w teatrach amatorskich i studenckich, a także w kabaretach (w 1961 założył kabaret „Czerwona Żyrafa”).

W 1968 ukończył studia na PWST w Krakowie. Występował na scenach Starego Teatru w Krakowie oraz Teatru Narodowego w Warszawie i Teatru Powszechnego w Warszawie. W latach 1974-1980 był wykładowcą w warszawskiej PWST. W latach 70. występował także w kabarecie Pod Egidą. Od końca lat 70. grał w teatrach francuskich. W latach 80. wyjechał na stałe do Paryża. Od lat 90. grywa zarówno w przedstawieniach francuskich, jak i w polskich.

Wystąpił m.in. w przedstawieniach: Klątwa Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Konrada Swinarskiego (1970), Miłość i gniew Johna Osborne’a w reż. Zygmunta Hübnera (1973), Rewizor Nikołaja Gogola w reż. Jerzego Gruzy (1977), Siedem pięter Dino Buzattiego w reż. Andrzeja Barańskiego (1995), Śmieszny staruszek Tadeusza Różewicza w reż. Stanisława Różewicza (1997) oraz w wyreżyserowanym przez siebie Dożywociu Aleksandra Fredry (2001).

Na ekranie debiutował w bułgarskim serialu Proizszestwie na Cljapata ulica z 1965, debiut w kinie polskim miał miejsce w 1970 (Twarz anioła w reż. Zbigniewa Chmielewskiego). Wystąpił w kilkudziesięciu filmach polskich, francuskich i w produkcjach międzynarodowych. Zagrał m.in. tytułową rolę w Diable w reż. Andrzeja Żuławskiego (1972), rolę Mieszka I w Gnieździe w reż. Jana Rybkowskiego (1974), doktora Marglewskiego w Szpitalu przemienienia w reż. Edwarda Żebrowskiego (1978), Siedelmayera, dyrektora cyrku w Arii dla atlety w reż. Filipa Bajona (1979), Josełe w Austerii w reż. Jerzego Kawalerowicza (1982) oraz Kamińskiego w Strajku w reż. Volkera Schlöndorffa (2007).

Wystąpił także w filmach Andrzeja Wajdy: w roli Dziennikarza i Stańczyka w Weselu (1972), Moryca w Ziemi obiecanej (1974), Robespierre’a w Dantonie (1983) i tytułowej roli w Korczaku (1990).

Przez Gustawa Holoubka i Zbigniewa Zapasiewicza – Wojciech Pszoniak został uznany za jednego z największych polskich aktorów dramatycznych po 1960 roku, obok Piotra Fronczewskiego i Andrzeja Seweryna.